Szpada, szabla, pistolet. XIX-wieczne pojedynki honorowe.
Historia pojedynków jest tak stara jak historia ludzkości. Ludzie walczyli na broń białą już w czasach starożytnych. Szczególną rangę miały pojedynki średniowieczne. W tym okresie walkę na miecze można było bowiem stoczyć zgodnie z prawem w sądzie. Jeśli sędzia nie umiał rozstrzygnąć sporu (np. dowody nie działały na korzyść żadnej ze stron), mógł zarządzić sąd boży. Zwaśnione strony toczył wtedy pojedynek, a zwycięzca był uznawany za niewinnego. W XIX wieku pojedynki ciągle były niesamowicie popularne. Najczęściej odbywano je na tle spraw honorowych. Od czasów średniowiecza minęło wiele stuleci, ale ludzie wciąż często byli przekonani, że ten który zwycięży orężne starcie ma ostateczną rację. Pojedynkowy rytuał zmienił się jednak. Walczyć można było na broń białą albo na pistolety. W tym drugim wypadku ustalano rodzaj broni oraz odległość, w jakiej stanąć mieli walczący. Pojedynki były zakazane przez prawo, dlatego odbywały się w miejscach bezludnych, np. na obrzeżach miast czy w lasach. Każdy walczący miał dwóch sekundantów, którzy czuwali nad przebiegiem pojedynku. Komendy do rozpoczęcia, przerwania czy zakończenia walki wydawał sędzia. Przy polu walki miał także prawo stać lekarz, który opatrywał przegranego.
Na zajęciach POSZUKIWACZE poznali historię i przeznaczenie broni do pojedynków. Odkryli tez kto wynalazł floret i do czego pierwotnie miał służyć. Dowiedzieli się też jaki wpływ miały dawne pojedynki na dzisiejszą szermierkę sportową i jaką broń się w niej współcześnie wykorzystuje.
Zajęcia poprowadził pan mgr Antoni Olbrychski – historyk specjalizujący się w epoce średniowiecza. Pasjonat dawnych sztuk walki, broni białej i sportu. Uczestnik i medalista turniejów szermierki historycznej. Współpracuje z Zamkiem Królewskim oraz Towarzystwem Opieki nad Zabytkami w Czersku. Przygodnie choreograf walk na broń białą i kaskader.
