Honor i gościnność. Życie dawnych Beduinów.
Beduini to tajemniczy ludzie pustyni. Od wieków żyli na niegościnnej, piaszczystej pustyni, która tylko pozornie wydaje się miejscem opuszczonym. Przystosowali się do panujących tu surowych warunków w sposób, który może budzić ogromny podziw. Zamieszkali w łatwych do złożenia namiotach, a do przemieszczania się używali zwierząt zwanych „okrętami pustyni” czyli wielbłądów. Nic na pustyni nie mogło się zmarnować – każda rzecz była sprytnie wykorzystywana aż do całkowitego zużycia. Życie Beduinów było proste, ale nie pozbawione finezji. Tworzyli oni swoją muzykę czy poezję, która umilała im długie, zimne noce na pustyni. Ozdabiali swoje ciała wymyślną biżuterią, ale także tatuażami, które nosiły również pewne określone, symboliczne znaczenie.
Nie tylko domy czy środki transportu świadczyły o przystosowaniu Beduinów do środowiska naturalnego. Stworzyli oni także swój kodeks honorowy, który promował właściwe cechy i zachowania wśród członków plemienia. Jedną z najważniejszych cnót była bezwzględna gościnność wobec wędrowca. Dzięki temu każdy zagubiony na pustyni człowiek mógł liczyć na pomoc w przetrwaniu, które w pojedynkę nie byłoby możliwe.
Na zajęciach Obserwatorzy poznali dogłębnie życie Beduinów. Uczyli się jak przywdziewać odpowiedni strój ułatwiający przebywanie na pustyni. Odkrywali też cechy idealnego Beduina i zastanawiali się po co ludziom pustyni tatuaże. Tworzyli też własne wzory tatuaży na podstawie zachowanej ikonografii.
W ten niezwykły świat wprowadziła nas pani mgr Marta Minakowska-Kostrzewa. Pani Marta ukończyła arabistykę na Uniwersytecie Warszawskim – to znaczy, że uczyła się przez 5 lat języka arabskiego, historii krajów arabskich, a także poznawała kulturę arabską. Dziś pracuje w ambasadzie kraju arabskiego, a w wolnych chwilach lubi przygotowywać i prowadzić zajęcia dla dzieci, dorosłych, oczywiście związane z arabistyką!
