Milion sposobów jak zginąć w Barbaricum, czyli czy kiedyś żyło się lepiej
Cennych informacji na temat życia w przeszłości dostarczają szczątki ludzkie badane przez antropologów. W ostatnich latach dwie największe kultury archeologiczne: przeworska i wielbarska, zajmujące ziemie polskie w okresie wpływów rzymskich, doczekały się obszernych opracowań dokonanych na podstawie cmentarzysk. Dostarczyły one nie tylko informacji o długości życia ludzi w przeszłości, ale i schorzeniach, przyczynach śmierci czy migracjach ludności. Barbaricum, czyli ziemie leżące w starożytności poza granicami Imperium Rzymskiego nie były bezpiecznym miejscem. Długość życia rzadko przekraczała 40 lat, a dożycie później starości czekało zaledwie nielicznych. Medycyna stała na niskim poziomie i nawet niewielkie skaleczenie mogło skończyć się tragicznym w skutkach zakażeniem.
Nasi słuchacze dowiedzieli się, jak wyglądało życie Wandalów i Gotów. Poznali tajemnice związane ze starożytnym obrządkiem pogrzebowym. Odkryli również jak składano ofiary bogom i czym są mumie bagienne. Spróbowali też swoich sił w historycznym kole fortuny, poznając przy tym jakie niebezpieczeństwa czyhały na naszych przodków i jak starano się przed nimi zabezpieczać.
Zajęcia poprowadził mgr Karol Żołędziowski - archeolog, doktorant Ośrodka Badań nad Antykiem Uniwersytetu Warszawskiego, konserwator zabytków metalowych w Państwowym Muzeum Archeologicznym, rekonstruktor historyczny i rzemieślnik wykonujący rekonstrukcje zabytków z różnych okresów historii. Przygotowuje dysertację poświęconą metalurgii kolorowej na wczesnośredniowiecznej Jaćwieży. Jego zainteresowania badawcze to archeometalurgia i archeologia doświadczalna, życie codzienne oraz dawne i współczesne sztuki walki.
