Tematem przewodnim spotkania Badaczy dnia 15.03 była demokracja. Demokracja jest uznawana za jedną z największych zdobyczy cywilizacyjnych, która w toku rewolucji końca XVIII wieku oraz w XIX i XX stuleciu upowszechniła się w Europie, Ameryce a z czasem i w innych częściach świata. Jej korzenie sięgają jednak zdecydowanie głębiej. Za kolebkę demokracji powszechnie uważa się starożytną Grecję, a ściślej Ateny, które stały się wzorem innych ustrojów demokratycznych.
W toku wykładu Słuchacze zapoznali się z historią demokracji ateńskiej, sposobem jej funkcjonowania oraz „poznali” osoby, które wpłynęły na ukształtowanie tej formy rządów. Dowiedzieli się, jak zróżnicowane było społeczeństwo ateńskie pod względem majętności, jakie prawa miały poszczególne warstwy i grupy społeczne – część wykładu poświęcona była sytuacji kobiet w demokratycznych Atenach.
Wykładowca - dr Przemysław Damski uwagę Słuchaczy zwrócił także na elementy życia codziennego, często zapominane lub słabo znane, które miały niebagatelny wpływ tak na społeczeństwo jak i ustrój Aten – uczestnicy wykładu dowiedzieli się na przykład jaki wpływ na decyzje Ateńczyka miała przelatująca mu akurat nad głową sowa…
W celu głębszego zrozumienia mechanizmów sprawowania władzy, Słuchacze uczestniczyli w inscenizacji ostracyzmu, popularnie zwanego „sądem skorupkowym”. Wraz z wykładowcą omówili też wady i zalety systemu demokratycznego oraz wskazali podobieństwa i różnice demokracji ateńskiej i współczesnej.

Podczas wykładu Słuchacze zastanowili się dlaczego ludzie od zarania dziejów opowiadali sobie straszne historie.  Wspólnie z prowadzącym szukali odpowiedzi na pytanie, czego ludzie się bali, skąd brał się ich strach, co go powodowało, podsycało?  Na przykładzie zielarek nader często oskarżanych o czary, ludzi chorych (lub wyglądających dziwnie, nietypowo) Słuchacze poznali mechanizm powstawania legendy.

W tajemniczej atmosferze, przy zgaszonym świetle słuchali opowieści o potworach z polskich zamków.  Zapoznali się z opowieściami o zamku w Niedzicy - poznali legendę o Brunhildzie i Bogusławie „Łysym”, jak i opowieść o skarbie indiańskim ukrytym w zamku w Pieninach. Poznali też tajemniczych mieszkańców pałacu w Wilanowie.

Wszyscy uczestnicy zajęć mieli szansę razem przyczepić swoje strach do balona, który miał je unieść żeby nam nie ciążyły. Śmiechu było co niemiara, zwłaszcza że balon nie chciał lecieć tak poważnie obciążony, a potem złośliwie ulokował się na drzewie!

Wykład o nieco przewrotnym tytule: „Podboje kolonialne. Polskie kolonie w Afryce” miał na celu przybliżenie Słuchaczom historii Polski ukazanej z mało znanej strony – ze strony walki o ziemię.
Dodatkowo celem wykładu było zapoznanie Słuchaczy ze strukturą terytorialną przedwojennej Polski. Jeden z przedwojennych/wojennych okręgów Armii Krajowej – Stanisławowski – ze względu na swój nieco zbliżony kształt, a także pewną „dzikość”, zyskał kryptonim Afryka. Na przykładzie tego terenu zostało wyjaśnione, dlaczego II RP nie były potrzebne kolonie i kraje zamorskie. Podczas wykładu prowadzący szczegółowo opisywał również polskie próby włączenia się w walkę o kolonie zamorskie, oraz próby stworzenia unikalnej polityki zasiedlania ziem wyludnionych, które znalazły się w granicach II Rzeczypospolitej.
Poprzez zestawienie faktycznych (choć nieudanych prób) włączenia się w kolonizację Afryki z zagospodarowaniem ziem, które Polska odzyskała w ramach swojej niepodległości z roku 1918, przedstawiona została historia tego, jak można, nie szukając daleko (co jest niebagatelnie ważne ze względu na koszty oraz związek kulturowy z Polską), podjąć próbę budowy nowoczesnego i silnego państwa.

Wykład pt "Podboje kolonialne. Polskie kolonie w Afryce." odbył się dnia 8.03 w Instytucie Historycznym UW, w grupie Twórców. Wygłosił go pan Grzegorz Hanula.