Najwcześniejsze pewne świadectwa zachowań o charakterze symbolicznych związane są z neandertalczykami. W tym czasie pojawiają się pierwsze intencjonalne pochówki oraz najstarsze – bardzo prymitywne – przykłady ornamentacji przedmiotów codziennego użytku. Rzeczywisty rozkwit sztuki paleolitycznej oraz różnego typu zachowań rytualnych zawdzięczamy jednak formie człowieka współczesnego. To nasi bezpośredni, afrykańscy przodkowie – archaiczni Homo Sapiens, ok. 80 tys. lat temu zaczynają wyrabiać skomplikowane ozdoby z muszli, kości oraz zębów zwierząt, a także powszechnie stosować kolorowe pigment, wykorzystywane zapewne do barwienia ciał i stroju. Najstarsze przykłady sztuki naskalnej pochodzą z terenów Europy i są datowane na ok. 38–36 tys. lat temu, a ich autorami byli tzw. ludzie kromaniońscy – twórcy kultury oryniackiej. Głównym tematem przedstawianych malowideł naskalnych były zwierzęta, przede wszystkim duże ssaki, wizerunki ptaków, ryb czy owadów pojawiały się zdecydowanie rzadziej. Człowiek najchętniej był przedstawiany w formie rzeźby. Szczególnymi przykładami takich wizerunków są figurki tzw. paleolitycznych Venus, wytwarzane przez przedstawicieli kultury graweckiej. Do największych arcydzieł epoki lodowcowej należą malowidła społeczności kultury magdaleńskiej, znane m.in. z jaskini Lascaux we Francji oraz hiszpańskiej jaskini Altamira.
Kto prowadził spotkanie?
Prowadzącym spotkanie był dr Michał Przeździecki, archeolog, wykładowca uniwersytecki z kilkunastoletnim stażem. Brał udział w misjach wykopaliskowych na terenie Syrii, Uzbekistanu i Kazachstanu. Jest autorem licznych projektów i prac badawczych. Jego wielką pasją jest sport, wspinaczka skałkowa oraz street workout. Są to dyscypliny, którym poświęca każdą wolną chwilę.

Tweet